Nauka krzyża

 

Męka i śmierć na krzyżu naszego Pana Jezusa Chrystusa jest bez wątpienia niezmierzonym dowodem miłości Boga do człowieka.
Ludzie rzadziej jednak zdają się pamiętać i o tym, że Ofiara ta jest jednocześnie dowodem na to, jak niewyobrażalnie wielkim złem jest grzech, zwłaszcza grzech śmiertelny. Gdyby każdy z nas zgłębił tę prawdę, to wiedząc, że obraza majestatu Bożego spowodowana moim grzechem jest tak ogromna, że wymagała śmierci Boga-Człowieka, z pewnością wolałby raczej umrzeć, aniżeli dobrowolnie zgrzeszyć i obrazić Najwyższego Boga.
Dzień Zmartwychwstania jest świętem tych, którzy umieją wpierw umiłować Krzyż Chrystusowy i w mozole codzienności starają się dać wyraz tej miłości wiernością prawu Bożemu.
Świętowanie Wielkanocy w momencie, gdy swym na półpogańskim życiem dajemy dowód, że nauki płynącej z Krzyża nie tylko nie kochamy, ale nawet nie chcemy jej znać, jest nie tylko hipokryzją, ale również „gromadzeniem węgli rozżarzonych na własną głowę”.
Obyśmy nie znaleźli się nigdy w gronie tych, którzy życząc wszystkim dookoła „Wesołych świąt” i radośnie zasiadając do stołu wielkanocnego, zapominają, że aby zmartwychwstać, należy wpierw umrzeć. Umrzeć dla grzechu...